شعر در مورد منوجان ، شعر زیبا در مورد شهر منوجان و جیرفت استان کرمان
شعر در مورد منوجان
شعر در مورد منوجان ، شعر زیبا در مورد شهر
منوجان و جیرفت استان کرمان همگی در سایت پارسی زی.امیدواریم این مطلب که
حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
شعر در مورد منوجان
ردِّ پـــاے دزدِ ایــــــــن دِه آشنـاست
مثل جاےِ چکمـــــه هاے کدخــداست
مثل جاےِ چکمـــــه هاے کدخــداست
توی کــــور آبادِ ســر تا پاچه گـــوش
مردِ یک چشمــــے همیشــه پادشاست
مردِ یک چشمــــے همیشــه پادشاست
روے ریلِ این قطــــارِ بــے مهـــــار
ریختـــه کوه و ریزعلـــے بی اعتناست
ریختـــه کوه و ریزعلـــے بی اعتناست
کفتراے توو قفــــس فک مــے کنــن
هر کســے که دون بریزه، اون خداست
هر کســے که دون بریزه، اون خداست
نیمه رومــے، نیمه زنگــے،نیمه اصـل
کفـــشِ فکــرِ کـودکِ مــا تا به تاست
کفـــشِ فکــرِ کـودکِ مــا تا به تاست
چنگِ من توو این دُهُــــل ها بینــواست
طبلِ توو خالـــے طنینش پر صـــداست
طبلِ توو خالـــے طنینش پر صـــداست
زیرِ زورِ جهـ‌ـــلِ ایــــن دِه لِه شـــدم
روو شقیقه م اسلحه س،حق با شماست
روو شقیقه م اسلحه س،حق با شماست
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر محلی در مورد منوجان
جگر درده پیــــــامی رد بدل کن نهال ور خاک بنند ای مو بغل کن
نداروم آرزویی جــــون دایه ت بیا هم یدفه حرفــــــــم عمل کن
شعر درباره منوجان
دلمـــرده و بی حوصله م، افسرده از این فاصله م
با یه تلنگــر، این شبـــا،سُر میخــوره پـــاے دلم
با یه تلنگــر، این شبـــا،سُر میخــوره پـــاے دلم
دلتنگتـــم، هر شب دلم، همبسترِ یه خاطـــره ست
تن میده قلبم به غمت،این هرزه هر شب باکره ست
تن میده قلبم به غمت،این هرزه هر شب باکره ست
حالم بده، روو بالشم، دردامو هــے، قـے می کنم
تنهــاےِ تنهـا توو خودم، تنهــاییو، طــے مـی کنم
تنهــاےِ تنهـا توو خودم، تنهــاییو، طــے مـی کنم
بــے باغبــون، باغِ دلــم، ییلاق و قشلاقـــه دلــم
گاهــے بهت دل میـــدمو، گاهــے ازت دل میکَنم
توو این نبردِ عقل و عشق،عمری شکستم میده عشق
تو، صد تویے، من، یک منم… معلومــه بازنده منـم
گاهــے بهت دل میـــدمو، گاهــے ازت دل میکَنم
توو این نبردِ عقل و عشق،عمری شکستم میده عشق
تو، صد تویے، من، یک منم… معلومــه بازنده منـم
یاغــےترین احساس من!
زیباے من! الماس مـــن!
زیباے من! الماس مـــن!
شاهِ منـے، بی تاج و تخت، دارے حکومت می کنی
ناز می فروشــے به دلم، نقداً تجارت می کنــــے
ناز می فروشــے به دلم، نقداً تجارت می کنــــے
من توو دبستـــانِ چشــات، توویِ نگـــاهِ اوّلــــم
بازنـــده ےِ اون بـازےِ، هف سنگِ چشمــاےِ توأم
سهمــے ندارم از دلت، از تو به عکســے قانعــم
دلتنگتــــم، خیـــره به اون، آونگِ چشمـــاےِ توأم
بازنـــده ےِ اون بـازےِ، هف سنگِ چشمــاےِ توأم
سهمــے ندارم از دلت، از تو به عکســے قانعــم
دلتنگتــــم، خیـــره به اون، آونگِ چشمـــاےِ توأم
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر محلی درباره منوجان
همه کشت و کشاری سرد برده مغ و دره و کنــاری سرد برده
تمام کت پلنگونوم مو گفتر آ شو ولی آخرخیـــــــــاری سرد برده
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعری درباره منوجان
من گرفتار چشاتم چه بخوامو چه نخوام
تو”علیزاده ای” و من یه”کلاتی”پی وام
شعر درباره شهر منوجان
بالی که و رو
خدنگیش زِ دلُم زالی کِ وُ رو
طَرَف بَی مُو بَد احوالی کِ وُ رو
مو نافَهمُم کِ چِم گُ اَی مُو رنجی
اَگٌفتِت اَی کَفَس بالی کِ وُ رو
زدی کِمریتی اَ رَو پُله وُون دل
نَمِشتی عِشک وُ ، پامالی کِ وُ رو
مُو حاکم کوتُ آ ، خَی حُکم بَعدی
به کَولِ شَهریُن حالی کِ وُ رو ( محمد بخشی)
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره ی منوجان
هوا شرجیه دم داره غروبم
چقد چیزیو کم داره غروبم
پر از دلتنگیم تلخه خیالم
دلم آشوبه، سم داره غروبم
چقد خسته م از این روزای خرداد
دلم یه اتفاق تازه میخواد
یه بارون یا یه مهمون یا یه نامه
یه چیزی که باهاش یاد تو افتاد
تظاهر می کنم شادم ولی نه!
که ازاز درد و غم آزادم ولی نه!
تو هر کاری بگی کردم که شاید
بره این غصه از یادم ولی نه!
تو رفتی من یه دنیا حرف دارم
غروبا رو یه ساله می شمارم
یه سالو بی تو سر کردن کمی نیست
پره چوب خط صبر و انتظارم
دلم پشت نگاه آخریته
اسیر ناز موی یه وریته
خیال و خاطراتم گیج عطر
گلای یاس روی روسریته
یه شب هم من کنارت کم نبودم
ولی من مثل تو محکم نبودم
اگه که لایق عشقت نبودم
سزاوار عذابت هم نبودم
نمیشه زیر پلکای تو باشم
یه شب رو توی رویای تو باشم
توو صد صد آرزوهایی که داری
یکی از آرزوهای تو باشم
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره شهر منوجان
اگه تاهِستی بیا
مُو اَرَم آبال دَوارُن ، اَگه تاهِستی بیا
تَک وتَنها تو خِیارُن ، اَگه تاهِستی بیا
اَگه دایَت ناهلِتِت ناموَی دِگه گُوَر مُو بیای
آ که رو وَر سبزوارون ، اَگه تاهستی بیا
کارِ مُو خَی تو طرف ، به مَیِد ابوالفضل جُور اَبو
بَد همه ی اِیی کار و بارُن ، اَگه تاهستی بیا
اَگه نَت دیستُم عزیز، پَسین جُمِه پای کُنار
مُن اَیام بُهنَی مزارُن ، اَگه تاهستی بیا
کولِ مُو کولِن ، بِدی مُو حتماً آتی ایام
خَی سِجل اول گدارُن ، اَگه تاهستی بیا
(شعر از محمدبخشی)
شعر در مورد منوجان
به لجن خوردن یه عمر از هر نگاهی
زندگی این مستراحِ بینِ راهی
زندگی این مستراحِ بینِ راهی
دوره ی گُه! حال و روز و زندگی گُه!
روز و شب هر چی بگی، هر چی بگی گُه!
روز و شب هر چی بگی، هر چی بگی گُه!
بدبیاری… شانسِ لیزی مثلِ صابون
بویِ گندِ خاطراتی زیرِ سیفون
بویِ گندِ خاطراتی زیرِ سیفون
خوابُو کارُو خوابُو کارُو خوابُو کارُو
قرص هایِ خالیِ روزی ۳ بارُو ↓
قرص هایِ خالیِ روزی ۳ بارُو ↓
الکلِ ناخورده و گیجی و مستی
گریه کردن، نصفه شب رو تختِ قسطی
گریه کردن، نصفه شب رو تختِ قسطی
راه رفتن رو زمینِ شهرِ سوراخ
دردهایِ.. دردهایِ.. دردها… آخ!
دردهایِ.. دردهایِ.. دردها… آخ!
پُک زدن روی هوایِ خاک بر سر!
لحظه ها پَر!..دلخوشی پَر!..زندگی پَر!
لحظه ها پَر!..دلخوشی پَر!..زندگی پَر!
گوشه گیر از پِچ پچِ خاله زنک ها
خنده هایِ طعنه دارِ شهر… ها! ها!
خنده هایِ طعنه دارِ شهر… ها! ها!
خسته از پوچیِّ دنیایِ تفاله
از شب اِدراریِ حسّی چند ساله
از شب اِدراریِ حسّی چند ساله
خسته از خود.. خسته از تکرارِ بیخود!
خسته از سِک…[شاعر اینجا فیلتر شد!]
خسته از سِک…[شاعر اینجا فیلتر شد!]
خسته مثلِ بچه از اسباب بازی
خسته مثلِ آخرین مشقِ ریاضی
خسته مثلِ آخرین مشقِ ریاضی
شعر و درد و بغض و آه و اشک و گریه
حالِ تُقس و بختِ یُبس و صبرِ نسیه
حالِ تُقس و بختِ یُبس و صبرِ نسیه
تُف شدن توو هفته هایی پوچ و واهی
زندگی، این مستراحِ بینِ راهی
زندگی، این مستراحِ بینِ راهی
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر محلی در مورد منوجان
سُرونی سُرخرو بُشکی پلیچاک دوچشمی زمهریرو دستونی پاک
گُلویر جونمرگشته نمِشناخت اگُفتت شهری یه خُوی مانتو چاک
عجب سال خوشی سال امسال بهــار بوده بچر ای گــــــاو مهچال
بچر تا شیر و میهونت بدوشـــــم اچسپه دوغ و ماستت پای چنگال
شعر از: خدابخش دلیری
بچر تا شیر و میهونت بدوشـــــم اچسپه دوغ و ماستت پای چنگال
شعر از: خدابخش دلیری
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره منوجان
سرخورده ی دلم، ســــرده دَیه دلــــم
از شانسِ نحس و گند،توو سیزده ی دلم
از شانسِ نحس و گند،توو سیزده ی دلم
هر شب خیــــــال تو همبستـــرِ منـــه
اینـــی که توو منـــه،خاکستــرِ منــــه
پنجه به پنجــه می
زجر و شکنجه می
غمگیــــن و دلخـــورم ، از ناااز کردنت
میفتــــه خونِ مـــــن، امشب به گردنت
تیغ و رگ و سکوت
پرواااز یا سقـــوط
ایـــن آخریـــــن شبِ یکشنــــبه ی منه
این بهتــــر از شبـــی صد دفعــه مردنه
اینـــی که توو منـــه،خاکستــرِ منــــه
پنجه به پنجــه می
زجر و شکنجه می
غمگیــــن و دلخـــورم ، از ناااز کردنت
میفتــــه خونِ مـــــن، امشب به گردنت
تیغ و رگ و سکوت
پرواااز یا سقـــوط
ایـــن آخریـــــن شبِ یکشنــــبه ی منه
این بهتــــر از شبـــی صد دفعــه مردنه
تیتـــــــرِ یکـــه دُرشت:
“مردی خودش رو کُشت!”
“مردی خودش رو کُشت!”
بیشتر بخوانید : شعر در مورد سنندج ، شعر کوردی و کردی در مورد شهر سنندج و سقز
شعر محلی درباره منوجان
بهل خی چشمونت درد دل کنُم مو ؟
برم شهــــــــــــر دگه منزل کنُم مو ؟
ایطـــــــو ناراحتُم ای دست دنیـــــا
اویتوم دور دلُــــــــم کاه گل کنُم مو ؟!!
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعری درباره منوجان
فرش خب ما جنس حصیلن دایُم
شین بج ما که چیل چیلن دایُم
دایم کمر ما خَمِن اى بار غمون
وَر دل بج ما غمى پچیلن دایُم
سهم و بش ما کم و کلیلن دایُم
حُرفاى مُگ ما کلى چیلن دایُم
رندشت غم همیشه هَه ور بَج ما
هر جا یه که گِفتِه نیل نیلن دایُم «
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره ی منوجان
تو دلُم اَبری اَبو بغض گرون غـــــم تو با بَیوم ای چِشونم دوله چَکونه غم تو
آروم آروم هی اَباره تو شوون بیکسی سرِ زرده تا دَم کروســـــــخون غم تو
شعر درباره شهر منوجان
گلی ای چادن رنگیت بگردم هلاک آه دلتنگیت بگردم
ادونم بی دهل سخته چمیدن بچم تا ندر سرکنگیت بگردم
ادونم بی دهل سخته چمیدن بچم تا ندر سرکنگیت بگردم
Comments
Post a Comment